Eetbare onkruiden

De goeie ouwe paardenbloem is voor iedereen gemakkelijk te herkennen. Bovendien kan je er weinig verkeerd mee doen, want alle plantendelen zijn eetbaar. Alleen de witte melk die uit de stelen komt, moet je niet eten, maar onder de kraan afspoelen. Met het hoge gehalte aan vitamine A en C kan de paardenbloem concurreren met bijvoorbeeld kropsla. Tevens bevat de plant veel eiwitten en kalium en is de geneeskrachtige werking ervan al eeuwen bekend. Toch iets te ijverig paardenbloemen in het wild geplukt? Dat geeft niet, want paardenbloemen kan je heel goed invriezen en later weer ontdooien en opeten. Behalve als aromatische salade kan je de bloemen ook gebruiken om thee van te trekken. De bekendste verwerkingswijze is echter als paardenbloemsiroop.

De brandnetel is wel de meest gehate onkruidplant in de tuin - volkomen onterecht, vinden wij. De zo gevreesde bladeren zitten namelijk vol met onder meer vitamine C, ijzer en calcium. Vanwege de geneeskrachtige werking wordt de plant ook gebruikt tegen reuma en urineweginfecties. Bij het plukken en verder verwerken moet je natuurlijk handschoenen dragen, maar door de bladeren te stomen of zeer fijn te snijden verdwijnt het brandende effect snel.  Je kan de bladeren op dezelfde wijze bereiden als spinazie of bijvoorbeeld verwerken tot een brandnetelpesto. Je kan brandnetels ook als vulling in ravioli doen of er soep van maken.

Onze tip: je tuin wordt er beter van als je er enkele brandnetels in laat staan. Brandnetels bieden namelijk een onderkomen aan insecten en vormen een voedingsbron voor vele vlindersoorten.

Het maakt niet uit wat je doet - zevenblad komt altijd terug. Als je graag zevenblad wilt eten maar dit onkruid je tuin nog niet heeft overwoekerd, kan je het aan de bosrand zoeken. De plant groeit namelijk het liefst in de halfschaduw. Het beste kan je de jonge bladeren plukken. Deze hebben een licht hartig aroma, dat qua smaak lijkt op een mengsel van wortel en peterselie. Voor het plukken word je beloond met grote hoeveelheden vitamine A en mineralen. In feite heeft zevenblad het superfood boerenkool van de troon gestoten. Ook de stelen en scheuten met bloeiwijzen kan je goed in de keuken verwerken. Door het hartige aroma is zevenblad perfect als smaakmaker in een aardappelsalade. Je kan het ook verwerken als spinazie of er een puree van maken. Of geef met enkele bladeren een groene smoothie een verfrissend accent. Het is de moeite waard om te proberen!

Hondsdraf kan je herkennen aan de kleine lila bloemetjes. Wanneer er nog geen hondsdraf op je gazon groeit, kan je onder heggen en struiken kijken of overal waar het koel en vochtig is - want daar breidt hondsdraf zich graag uit. Het is beter niet te veel tegelijk van de krullerige bladeren te oogsten. Ze zijn weliswaar rijk aan vitamine C, maar smaken nogal houtachtig. Je kan de fijngesneden bladeren als smaakmaker aan kruidenboter of kruidenkwark toevoegen. Ook in salades, eenpansgerechten en omeletten doen de bladeren het goed. De bloemetjes en scheuttoppen zijn eveneens eetbaar. Omdat deze zelfs iets zoet smaken, zijn ze heel geschikt om desserts mee te verfijnen.

Van maart tot en met half mei kan je op weiden en in bossen daslook, ook wilde knoflook genoemd, vinden. Maar let op: omdat de bladeren nauwelijks te onderscheiden zijn van die van het giftige lelietje van dalen, is er een enorm risico op verwisseling. Het verschil is echter dat de bladeren van daslook - in tegenstelling tot die van lelietjes van dalen - aan de onderkant mat zijn. Bovendien kan je daslook herkennen aan de knoflookgeur. Na het te hebben geplukt, zullen je handen een onmiskenbare knoflookgeur verspreiden.  Je hebt misschien weleens gehoord van daslookpesto of daslookdipsaus. Daslook is door het kruidige aroma namelijk een van de smakelijkste onkruidplanten en is tegenwoordig niet meer weg te denken uit vele restaurants.

Vogelmuur volledig uitroeien in een tuin is vrijwel onmogelijk. Gelukkig kan je vogelmuur ook opeten. Behalve hoge gehalten aan eiwitten en magnesium heeft dit onkruid een mild-aromatische smaak te bieden. Vogelmuur past daarom goed in soepen en salades en wordt ook veel gebruikt in kruidenboters en andere smeersels. Als het niet in je tuin staat, is het heel gemakkelijk om vogelmuur te vinden. De plant groeit op leeg land, zoals braakliggende akkers en tuinborders en onbegroeide bermen.